Od 27 stycznia 2020 roku w ramach innowacji pedagogicznej z historii pt.: "Cudze chwalicie, swego nie znacie…" prowadzone były zajęcia innowacyjne w formie: pogadanek, lekcji, zajęć tematycznych, prezentacji i konkursów. Jednym z zakresów tematycznych były dwa konkursy. Pierwszym konkursem był konkurs wiedzy o Mazowszu, który odbył się 28 lutego 2020 roku. Konkurs skierowany był dla uczniów klasa V-VIII. W konkursie wzięło udział 43 uczniów. Laureatami konkursu zostali:

• I miejsce - Michał Olszewski, kl. VIII
• II miejsce - Aleksandra Brzeska, kl. VIII
• III miejsce - Mateusz Chojnacki, kl. VI

Drugi konkurs, który odbył się w ramach innowacji pedagogicznej skierowany był do uczniów klas I-IV. Był to konkurs plastyczny pt.: "Warszawa moja stolica". Zadaniem uczniów było wykonanie dowolną techniką pracy plastycznej związanej z Warszawą. Jury w składzie: przewodnicząca: p. Edyta Świder, członkowie: p. Dorota Żbikowska, p. Wioletta Szpigel i p. Izabela Lachowska, wyłoniło laureatów:

• I miejsce - Kacper Zawada, kl. I
• II miejsce - Antoni Zadrożny, kl. III
• III miejsce - Zuzanna Karwacz, kl. IV

Zwycięzcy otrzymali dyplomy oraz nagrody w postaci książek. Prace plastyczne zostały wyeksponowane na korytarzu szkolnym.

Nagrody zostały ufundowane przez Radę Rodziców.

Serdecznie dziękujemy

---

Jestem szkolnym kronikarzem − historia Przewodowa

Opracował: Bartosz Pilichowski, kl. VIII

praca napisana w ramach innowacji historycznej pt: "Cudze chwalicie swego nie znacie…".

---

Przewodowo czyli miejsce, do którego można dotrzeć "przez wodę". Niewielka rzeczka Przewodówka, która poczyna się pod wsią Borze, podzieliła starą wieś kościelną Przewodowo od jej północnej części. Rzeczka zwłaszcza w okresie wiosennym zamienia się w bagniste tereny. Mieszkańcy północnej części chcąc dotrzeć do wsi Przewodowo musieli przedostać się przez te rozlewiska, czyli musieli przejść przez wodę, stąd nazwa Przewodowo.

Przewodowo jest zaliczana do najstarszych osad w regionie. Pierwszą wzmiankę o tej miejscowości można znaleźć w najstarszym inwentarzu dóbr ziemskich biskupa płockiego z przełomu XII i XIII wieku. Dokument ten zawiera spis wszystkich wsi wchodzących w skład tzw. ,,klucza pułtuskiego’’, którego właścicielem był biskup płocki. Wymieniono tam wiele wiosek w tym m.in. Przevodovo.

W XVIII wieku wieś i folwark Przewodowo wchodziły w skład majątku Golądkowo, należącego do kościoła. W 1800 roku po sekularyzacji przeszedł on na własność Skarbu Państwa. W 1827 roku wieś liczyła 24 domy, w których mieszkało 202 mieszkańców. W 1835 roku wieś i folwark Przewodowo przekazane zostały generałowi Michaiłowi Gorczakowowi, namiestnikowi Królestwa Polskiego. Była to nagroda za stłumienie powstania listopadowego. W 1846 roku w majątku Przewodowo została przeprowadzona gruntowna reforma, która zupełnie zmieniła funkcjonowanie i wygląd wsi. Wprowadzono oczynszowanie chłopów, otwarto szkołę, karczmę, warsztaty: kowalski i młynarski. Jednak największą zmianą było wprowadzenie kolonizacji wsi. Istniejące dotychczas Przewodowo Stare, czyli wieś kościelna i Przewodowo Nowe podzieliło się na Przewodowo Majorat, a część otrzymało nazwę Przewodowo Poduchowne. Przewodowo Parcele zostało utworzone w okresie przed i po II wojnie światowej z parcelacji (podział większych posiadłości ziemskich na mniejsze działki (parcele) i oddanie ich w użytkowanie indywidualnym gospodarstwom w drodze sprzedaży) majątku rodziny Ponikiewskich,

Kościół, a właściwie parafia mieści się tu od XV wieku. Prawdopodobnie powstała ok. 1420 roku, a erygował ją i uposażył biskup płocki Jakub z Korzkwi. W 10609 roku w Przewodowie zbudowano pierwszy drewniany kościół pw. Świętej Katarzyny. Został on prawdopodobnie spalony przez Szwedów. Kolejny, również drewniany, zbudowany został w 1698 roku, a konsekrowany przez Andrzeja Chryzostoma Załuskiego, biskupa płockiego. W kościele tym w 1828 roku związek małżeński zawarł Bogdan Jański, bliski współpracownik Adama Mickiewicza.

Budowę obecnego kościoła pw. Świętej Anny rozpoczęto w roku 1875, kiedy proboszczem parafii był ks. Józef Krężelski. Budowa ta dokończona została przez kolejnego proboszcza ks. Józefa Moderskiego. Konsekracji kościoła dokonano w 1877 roku.

W 1831 roku przy kościele została wzniesiona przez sędziego pokoju Pawła Grąbczewskiego, kaplica grobowa dla jego żony Joanny, zmarłej w 1829 roku. Sam fundator także w niej spoczął.

1 września 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Już w pierwszych dniach jej trwania Niemcy zajęli teren Przewodowa i całej parafii. W 1943 roku w Przewodowie został zastrzelony przez miejscową Armię Krajową znienawidzony hitlerowiec z Pułtuska Herman John. W 1944 roku ludność została wypędzona ze swoich wsi i wywieziona w okolice Gdańska czy Berlina.

Wojska niemieckie zostały wyparte z Przewodowa w 1945 roku. W wyniku działań wojennych kościół, szkoła i zabudowania wielu gospodarstw zostały zniszczone lub całkowicie spalone.

W 1945 roku przybył do Przewodowo, wraz z żoną i synem – Józef Świerczewski, a właściwie Józef Faustyn Świerczewski, który urodził się w sąsiedniej gminie Winnica. Został mianowany kierownikiem szkoły. Przy pomocy mieszkańców powracających z wygnania organizował tajne nauczanie. Dzięki pomocy ówczesnego księdza Antoniego Zabielskiego 360 dzieci rozpoczęło naukę. Jednocześnie trwały prace przy budowie nowej szkoły, wcześniej rozebranej przez niemieckich żołnierzy.

20 września 1946 roku Józef Świerczewski został zamordowany przez działaczy bezpieki przed swoim domem. Żonie kierownika i synowi udało się uciec i schronić u państwa Brachów – mieszkańców Przewodowa.

W 45 rocznicę śmierci 21 września 1991 roku został odsłonięty pomnik upamiętniający Józefa Świerczewskiego. Znajduje się on przed budynkiem Publicznej Szkoły Podstawowej im. Przyjaźni Polsko – Węgierskiej w Przewodowie Poduchownym.